Bir varmış bir yokmuş evel zaman içinde kangur saman içinde. Bir zamanlar bir kız varmış. Adıda Ayşegül’müş. Ayşegül çok iyi bir kızmış temiz kalpli iyi biri kızmış Ayşegül 7 yaşına girmiş ve okula başlamış 1. sınıfa gidiyormuş gittiği sınıf biraz yaramamazmış Ayşegül sınıfın yaramaz olduğunu bilmediği için onlara o kadar iyi davranmışki ama sınıf arkadaşları ona hiç iyi davranmıyorlarmış ama Ayşegül onlara çok iyi davranıyorlarmış. Ayşegül arkadaşına demiş ki.
- Arkadaşım kalem tıraşını alabilirmiyim ?
Arkadaşı demişki:
- Hayır tabikide veremem demiş.
Çünkü arkadaşları onu sevmiyormuş Ayşegül demiş ki
- Neden bana vermiyorsun kalem tıraşını oysaki ben sizlere herşeyimi veriyorum siz. Neden beni sevmiyorsunuz.
Arkadaşı cevap vermiş:
- Çünkü sen çok çirkinsiin çok kötü birisin anladın mı şimdi git yanımdan. git diye bağırmış.
Ayşegülde içinden geçirmiş artık beni sevmiyeni bende sevmeyeceğim okul bitmiş bugünlük eve gitmiş. Yanlışlıklan tabak kırmış ve annesi ona biraz kızmış ve Ayşegül annesine ne bağırıyorsun diye bağırmış ve kendini Ayşegül çok kötü hissetmiş okula gidince arkadaşı Ayşegülden silgi istemiş Ayşegül arkadaşına bağırmış ve Ayşegül yine kendini kötü hissetmiş arkadaşı demişki
- Neden bağırıyorsun Ayşegül sen böyle biri değildin Ayşegül.
Arkadaşları Ayşegülün kendisine bağırışını beyenmemiş. Akıllarına birşeyler gelmiş toplamışlar demiş zor ki. Bizde ona bağırıyorduk en iyisi ondan üzür dileyelim ve o bize iyi davransın bizde ona iyi davranırız. Ve toplanmışlar üzürdilemişler Ayşegül duygusalanmış ve bir iki damla gözyaşı dökmüş. ve hepsi en iyi arkadaşlar olmuşlar.
KARAKTERLER: Ayşegül, Annesi, Arkadaşları
YER: Sınıf
OLAY: Arkadaşların Ayşegülü sevmeyip üzür diledikden sonra sevmeleri.
SONUÇ: Arkadaşları artık Ayşegüle bağırmayıp üzmemeleri ve onu sevmeleri.