Bu proje, TTM’nin çocuk katılımı ilkesiyle gerçekleştirdiği çalışmalarda görülen ihtiyaçlardan yola çıkılarak kurgulandı. Atölyelerde, çocukların kendilerinin ve çevrelerindeki canlıların yaşadıkları üzerine gösterdikleri duyarlılık, biz yetişkinlerin gündelik hayat içerisinde ne kadar çok şeyi kaçırdığımızı, başkalarının bilhassa çocukların ihtiyaçları üzerine ne kadar az düşündüğümüzü fark ettirdi.

Bunun üzerine daha sonra proje ekibi de olacak bir grup çocuk çalışmacısı, bu duyarlılıkları ve ihtiyaçları birinci ağızdan dinlemek ve dışarıya aktarabilmek için çocukların kendilerini ifade edebilecekleri, konuşma dışında çeşitli yöntemleri de içeren bir proje hazırladı.

Proje süreci, birer "büyük" olarak duyarlılık kayıplarımızla yüzleşmemize sebep oldu. Bu yüzleşme iç acıtıcı ve fakat aydınlatıcıydı.

Bu proje, çocukların masum, zayıf ve korunmaya muhtaç birer "küçük" insan değil; yetişkinlerin dünyasını çok farklı gözlerle gören, bu dünyada hayatta kalan, güçlü ve inancını kaybetmemiş insanlar olduğu bilgisini belleğimizin derinliklerinden çıkardı. Projeyi, bu bilgiyi hayatımız boyunca canlı tutma sözüyle sonlandırdık. Başarılı olmak dileğiyle.